Welcome to the Website of

Ferry van Eeuwen

HAM or Amateur Radio

Since 1973 I am a licensed radio amateur with the Dutch PA0EEU Directly after the successful examination I could determine my call sign with the help of a list with all the existing call signs. I could choose any two or three letter combination following the fixed prefix then 'PA0'  and which was not in the list. I chose the first three letters of  my last name: van EEU wen as the suffix. I am a member of the Dutch VERON (Vereniging voor Experimenteel RadioOnderzoek  in Nederland)and the ARRL (American Radio Relay League) and the Dutch PWGN (Packet radio Working Group Netherlands).

Sinds 1973 ben ik een gelicenseerd radiozendamateur met de roepletters) PA0EEU Direct na de goede afloop van het examen mocht ik met behulp van een lijst die alle al uitgegeven roepletters bevatte, mijn eigen roepletters uitzoeken. En dan alleen de laatste twee of drie letters. De P en A en de 0 (cijfer nul!) kwamen toen altijd voor de gekozen twee of drie letters te staan. Uiteraard mochten deze roepletters niet in deze lijst voorkomen. Ik heb toen gekozen voor de eerste drie letters van mijn achternaam (van EEUwen). Behalve het wereldwijde onderlinge communicatie via de lichtsnelheid waarmee radiosignalen zich plegen voort te bewegen, staat het experimenteren met de hele materie hoog in het vaandel van radiozendamateurs geschreven. De communicatie vond ooit uitsluitend plaats via morsesignalen. Later werd hier het communiceren door middel van spraak aan toegevoegd. Vooral de laatste zeg 10 jaren heeft zich door de krachtige combinatie van zenders/ontvangers en computers een kleine revolutie voltrokken. Vele nieuwe digitale technieken werden ontwikkeld en het eind is nog lang niet in zicht. Het voert te ver om deze vormen allemaal te bespreken. Gepoogd is om een aantal zaken te belichten. De knoppen ter linkerzijde geven toegang tot deze informatie, zover deze op dit moment beschikbaar is. Getracht wordt om alle nog lege plekken spoedigst op te vullen! Voor het tot overbrengen van radioberichten kwam is er door de mensheid een lange weg bewandeld om tot een efficiënte manier van communiceren te komen. Eén zo'n toch wel ingenieuze en effectieve manier van berichtgeving  wordt hieronder beschreven.

Als we voor het gemak even het communiceren door middel van rook- en lichtsignalen, het etsen van berichten op de hoofdhuid van slaven en daarna het haar weer laten aangroeien even overslaan, komen we  terecht aan het einde van de 18e eeuw. De Fransman Claude Chappe ontwikkelde een voor die tijd revolutionair  systeem van communiceren  met behulp van een door hem bedacht systeem van seinpalen.

De optische telegraaf van Claude Chappe met hieronder een door hem gebruikte code voor het overbrengen van berichten.

De geschiedenis van de telecommunicatie begint met de uitvinding van de telegraaf. Men mag dan echter nog niet denken aan een toestel waarmee langs elektrische weg tekens worden getransporteerd. Want reeds vroeg had men zich het hoofd gebroken over de vraag hoe berichten snel konden worden overgebracht, sneller althans dan met een per koerier verzonden brief. Zo kenden in de Oudheid zowel Grieken als Romeinen reeds een primitieve vorm van optische telegrafie. Op hooggelegen punten ontstaken zij een vuur ter bevestiging van het feit dat een bepaalde gebeur- tenis, die algemeen werd verwacht, inderdaad had plaats- gevonden. Zo'n signaal, dat op andere hoge punten die binnen elkaars gezichtsveld lagen, werd herhaald, had dus een beperkte waarde en was alleen zinvol als van tevoren een afspraak was gemaakt over de betekenis ervan. Later hanteerde men bij dit soort telegrafie brandende fakkels, waarmee al signalen van uiteenlopende betekenis konden worden geseind. Niettemin bleef deze vorm van communi- catie zeer gebrekkig.

Een geweldige vooruitgang in de verreberichtgeving was te danken aan de Fransman Claude Chappe. In 1793 werd hij belast met het aanleggen van een keten van seininrichtingen tussen Rijssel en Parijs, een afstand van 230 kilometer. Deze stations werden bij voorkeur geplaatst op daken van daar- voor geëigende torens. Daarop werd een houten stellage aan- gebracht. bestaande uit een mast, aan het uiteinde waarvan een om het midden draaibare grote seinarm was bevestigd, die zelf ook weer van kleinere seinarmen was voorzien. Met deze constructie was het mogelijk- door verandering in de onderlinge stand van de armen - een groot aantal figuren over een afstand van circa vijftien kilometer zichtbaar te maken. Deze figuren stelden letters, cijfers, ja soms hele woorden voor. Waarnemers op het tweede station `lazen' met behulp van een verrekijker de waargenomen tekens en herhaalden deze met hun seinstelling ten behoeve van hun collega's op het derde station en zo vervolgens tot het einde van het traject. Deze wijze van overdracht van berichten is voor tegenwoor- dige begrippen nogal omslachtig. Bovendien was Chappe's optische telegraaf alleen bruikbaar bij een goede weers- gesteldheid. Toch werkte het systeem zo bevredigend dat na verloop van weinig jaren soortgelijke `telegraafljnen' door heel Frankrijk waren aangelegd. En het duurde niet lang of Engeland, Duitsland, Amerika en andere landen volgden dit voorbeeld, zij het in min of meer gewijzigde vorm. Ook in ons land werden deze telegraafverbindingen toegepast, maar van veel betekenis zijn zij hier nooit geweest.

De vinding van Chappe verdient onze bewondering. Niet zozeer voor wat de technische oplossingen betreft dan wel voor de organisatie van het systeem, dat werkte volgens een streng en goed doordacht reglement, waarbij bovendien de geheimhouding was verzekerd. Verbluffend was ook de snelheid waarmee de telegrammen werden overgebracht. Het overbruggen van de afstand Parijs-Rijssel kostte minder dan een kwartier. Chappe's telegraaf heeft gedurende enige tientallen jaren de telecommunicatie op uitstekende wijze gediend, vooral in Frankrijk. Het einde van dit systeem kwam in zicht toen de elektrische telegrafie het stadium van proef- nemingen te boven kwam.

Het is niet eenvoudig om aan te geven welke natuurkundige of uitvinder het meest heeft bijgedragen tot de ontwikkeling van deze methode van telegrafische berichtgeving. Het ging ermee als met zovele zaken: verschillende onderzoekers hebben op verschijnselen gewezen waarmee de elektrische telegrafie in de een of andere vorm kon worden verwezenlijkt. Zo toonde Ampère in 1820 aan dat men de uitwijkingen van een magneetnaald geplaatst bij een geleider waardoor een stroom gaat, kan gebruiken om over verre afstanden tekens over te brengen. Het verschijnsel zelf was eerder in dat jaar door de Deen Oersted waargenomen. Men kan 1820 ook beschouwen als het jaar waarin de ontdekking van het elektro-magnetisme door Arago en Gay Lussac plaatsvond. Een bruikbare stroombron  -  de `zuil van Volta'  -  kwam al in 1800 beschikbaar. Toen tenslotte in 1827 Ohm zijn beroemde wet formuleerde, waren de voornaamste voorwaarden voor een snelle ontwikkeling van de elektrische telegrafie aanwezig. Uitvinders en technici konden hun gang gaan.....